Pyreneeën, 11-18 september 2010: Coast to coast, 7 mannen met een missie.


Op 11 september 2010 is het zo ver, na een gedegen voorbereiding gaan we met 7 mannen de uitdaging aan om in 6 dagen van west naar oost door de Pyreneeën te fietsen oftewel: van coast to coast. De start is in de Atlantische Oceaan te Biarritz en aan het eind van de week eindigen we in de Middellandse Zee in Canet Plage. De route gaat over alle bekende cols maar ook een aantal, voor ons minder bekende cols. We fietsen grotendeels door Frankrijk maar ook een gedeelte door Spanje. Tijdens onze tocht worden we begeleid door 2 studenten die we bereid hebben gevonden om te rijden en te zorgen dat onze bagage wordt vervoerd.
De weersvoorspelling voor de hele week ziet er goed uit, rond de 25 graden en geen regen van betekenis.
7 Mannen, allemaal een eigen karakter, allemaal hetzelfde doel.
Een verslag over natuurschoon gecombineerd met hanengedrag.


Dag 1

Zaterdag 11 september 2010: Nijmegen-Anglet/Biarritz


Vertrek: 6.20 uur vanaf Gert, goede reis gehad zonder file of ander oponthoud.

Aankomst Anglet (nabij Biarritz): 17.15 uur.

Alfred

Guus

Gert

Rob

Pascal

Ron

Walter

Bertram

Peter Paul

De groep:

De begeleiders:

Pyreneeën West - Oost weergeven op een grotere kaart

de route

Na het inchecken in Hotel Recidence in Anglet, een buitenwijk van Biarritz, worden de kamers ingeruimd en gaan we naar het strand om te verkennen waar we de volgende ochtend gaan vertrekken. Op het terras van een leuk restaurantje aan de boulevard hebben we lekker gegeten, alvast wat verwachtingen uitgesproken en vervolgens de studenten Bertram en Peter Paul, die met de TGV gereisd hebben, van het station opgehaald. Nog een biertje in de stad gedronken en terug naar het hotel. Om 23.45 uur gaan we slapen.

Dag 2

Zondag 12 september Etappe 1: Biarritz – Lurbe St Christeau (164 km, 3480 hm)

Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt maken we ons klaar voor de eerste etappe, meteen de langste van de week en door onbekend gebied. We moeten eerst van het hotel naar de zee fietsen want van coast to coast behoor je met de voeten in de zee te starten en ook te eindigen. Om 8.45 uur staan we dan met de voeten in de Atlantische Oceaan in Biarritz, een memorabel moment. In een waterig zonnetje de eerste km's afgelegd maar al snel komt er bewolking opzetten. Het ziet er dreigend uit, maar het blijft nagenoeg droog. We zakken eerst een stuk naar het zuiden omdat we vandaag een gedeelte door Spanje gaan fietsen. De eerste beklimming, nadat we grens gepasseerd zijn, wordt de Puerto de Otxondo (503 hm), een prettige binnenkomer. De klim loopt lekker en is niet erg steil. Walter vliegt weg gevolgd door Pascal. Alfred en Guus fietsen samen omhoog net als Gert en Ron. Rob fietst alleen. Het lijkt erop dat dit de volgorde bergop is, zo was het ook in de voorbereiding. De volgende is de
Col d'Izpeguy (512 hm), ook een mooie klim door een groen landschap, het is hier heerlijk rustig en wat is de natuur prachtig! We fietsen door tot St. Jean de Vieux waar we lunchen. Ondanks wat gesputter van de bazin krijgen we toch een uitstekende maaltijd voor geschoteld. We vervolgen na een uurtje onze weg en maken ons op voor de verschrikkelijke Col de Burdinkuretcheta. Wat een stijgingspercentages! Na een rustige aanloop stijgt het over 5 km 10-12% gemiddeld! Aanvankelijk proberen we nog op reserve te rijden maar hier moeten we toch echt vol aan de bak. Voorin is Water te overmoedig geweest, hij wordt onderweg niet lekker en moet zelfs een stukje lopen, dit tot grote hilariteit van de anderen. Na een korte afdaling krijgen we als toetje nog de Col de Bagarqui, een lekker lopende col door het bos. Door enig oponthoud vanwege maar liefst 5
lekke banden in de afdaling komen we pas rond 19 uur in Lurbe St Christeau aan waar we een leuk hotel gereserveerd hebben net buiten het dorp. Gelukkig waren de laatste 30 km vrij vlak en konden we kop over kop naar de finish. Alfred is vandaag uiteindelijk de sterkste klimmer gebleken. Uiteindelijk 164 km op de teller en 3480 hm gemaakt. Prachtige route maar wel een pittig begin van deze week. Er moeten nog wat banden gewisseld worden om de volgende dag weer met goed materiaal klaar te staan voor de 2e etappe. Een biertje, een lekker bad en de dag evalueren. Wat een prachtig begin van de week. 's Avonds lekker gegeten in het hotel en om 23 uur moe maar voldaan naar bed. Totaal: 164 km en 3480 hm.
 

Dag 3

Maandag 13 september, etappe 2: Lurbe St Christeau - Argeles Gazost (85 km, 2240hm)



Vanochtend rustig aan gedaan, we staan om 10 uur klaar voor vertrek van etappe 2. Een relatief korte etappe met slechts 2 beklimmingen, maar wel 2 pittige: de Col de Marie-Blanque en de legendarische Col de l'Aubisque. Ondanks hun faam heb ik beide cols nog niet eerder beklommen, de Aubisque alleen eerder van de gemakkelijke oostkant. De zon staat al volop aan de hemel en het belooft een mooie dag te worden.
Na 5 km infietsen over een mooi weggetje, de D238, krijgen we meteen de Col de Marie Blanc voor de kiezen. Na de afslag in Escot zijn de eerste kilometers relatief rustig met een procent of 4-5 en moeten we alleen wat koeien omzeilen, maar dan wordt het pittig. De laatste kilometers stijgt het met 10-12% gemiddeld, zowaar geen sinecure. Ondanks de inspanning is het genieten: de omgeving is prachtig, mooie uitzichten en goed fietsweer. Op de top komen we een andere groep Nederlanders tegen die ook van west naar oost fietsen. Snel wegwezen want we willen ze voorblijven.... De afdaling is niet erg steil maar mooi om te doen en is landschappelijk fraai. Door het dal fietsen we naar Laruns waar we alle tijd nemen voor koffie met gebak. Na de pauze dient meteen de beklimming van de Aubisque zich aan. Onze begeleiders steken ons aan het begin van de klim een haty onder de riem door
een pakkende tekst op de weg te krijten. De 17 kilometers die volgen zijn pittig maar het is wederom een prachtige col. Tussen de paarden wachten we totdat iedereen de top heeft bereikt en genieten we van de heerlijke nazomer zon. Het hupje daarna naar Col du Soulor stelt niet veel voor, daar kun je nog oog hebben voor het prachtige natuurdecor van de Cirque de Lithor. De afdaling van de Soulor naar
Argeles Gazost gaat volle bak en om half vier arriveren arriveren we bij het hotel. Resultaat van de dag: 85 km en 2240 hm. De pikorde bergop is inmiddels bekend: Walter, Pascal, Alfred, Guus, Gert, Ron en Rob. Omdat we op tijd terug zijn gaan onze begeleiders Peter Paul en Bertam nog fietsen en doen ze de klim naar Hautacam. Ondanks de weinige fietservaring van beiden komen ze allebei goed aan op de top waar het inmiddels koud is geworden. Rob zoekt 's avonds in de stad een restaurant uit waar we heerlijk eten en nog lange tijd buiten op het terras zitten. Morgen wacht de koninginnenrit.
 

Dag 4

Dinsdag 14 september, etappe 3: Argeles Gazost - Bagneres de Luchon (132 km, 3775 hm)


9 Uur vertrek. Zonnig weer voorspeld, 28 graden, we boffen want de koniginnerit staat op het programma met 4 cols. Na een aanloop door de Gorges de Luz van 17 km tot aan Luz St. Sauveur staat als 1e beklimming van de dag de Col du Tourmalet op het programma, het dak van deze week met een hoogte van 2115 m. Bekende col, 19 km met een gemiddelde van 7,4 % en 1404 hm. Walter maakt duidelijk dat hij de beste klimmer is, hij is wederom als eerste op de top.
Wat wil je ook, ruimschoots de jongste en de lichtste ! De rest volgt op gepaste afstand. Iedereen komt in eigen tempo goed boven, toch een beetje op reserve want we moeten nog 3 beklimmingen. De magen worden gevuld met koeken en bananen, we zijn onze begeleiders dankbaar. Dan gaan we dalen: max 80 km/u, lekkere afdaling. Jammer dat Gert in St. Marie de Campan de afslag naar de Aspin mist en linksaf slaat in plaats van rechtsaf, wat een oponthoud geeft van 20 min. De Col de l'Aspin met 13 km en 642 hm stelt niet al te veel voor, de weg is rustig en stijgt aanvankelijk met een paar procent. De laatste paar kilometers door het bos zijn wat pittiger maar vrij snel wordt de top bereikt. De vorige keer dat ik hier was liepen er heel veel koeien, nu slechts een paar. De afdaling gaat vlot naar Arreau waar we willen lunchen. We zijn we niet echt welkom, geen pasta te vinden in het dorp en arrogante uitbaters die ons nauwelijks te woord wilden staan. Uiteindelijk toch een redelijke maaltijd weten te nuttigen op het terras aan het water. Na de pauze wacht de 3e beklimming van de dag, de Col d'Azet , een grote onbekende. Het is een col die van de zijkant op de Peyresoude eindigt, extra hoogtemeters dus. De aanloop gaat over een smal weggetje, de D19 en door kleine dorpjes. Het is er rustig en warm. Walter en Pascal gaan er meteen vandoor als het steiler wordt, Alfred en ik fietsen samen net als Ron en Gert. Rob is inmiddels gewend om alleen omhoog te fietsen. De klim is stevig met
780 hm met uitschieters tot boven de 13 % in het dorpje Azet. De tol van de inspanning van de afgelopen dagen begint zich aan te dienen; de vermoeidheid neemt toe. Als iedereen op de top is gaan we dalen. Ik had een korte afdaling verwacht om daarna een klein stukje van de Peyresoude te moeten doen. Niets is minder waar. Met veel slingers gaat het lang naar beneden tot in Loudenvielle waar we rond het meer fietsen en we uiteindelijk op de Col de Peyresourde komen. Aan het begin van de klim komen we langs een hotel waar de groep andere Nederlanders buiten op het terras al aan het bier zit. Voor hen zit het er al op, geen Azet gedaan. Wij moeten nog het laatste, moeilijke gedeelte van de col. De aanmoedigingen nemen we ter harte maar het aangeboden biertje slaan we af. Iedereen fietst op z'n gemak omhoog, nog steeds in dezelfde volgorde die sinds gisteren bestaat: Walter, Pascal, Alfred, Guus,
Gert, Ron, Rob. Het laatste gedeelte van deze geweldige dag is een cadeautje: een knetterende afdaling van de Peyresoude met veel lange stukken waar de snelheid veelal boven de 70 km/u komt en die eindigt in Bagneres de Luchon, het eindstation van deze dag. Gelukkig is er weinig verkeer op de weg en tonen zich Pascal, Walter en Guus zich als de beste dalers. Iedereen is moe maar voldaan en met een goed gevoel kijken we terug op deze fantastische dag. Wat een prachtige route en wat een super weer. We boffen echt. Onze begeleiders hebben goed inkopen gedaan en voor het Pipi Langkous hotel laten we het biertje, de champagne en de chips ons goed smaken. 

Totaal resultaat van de dag: 132 km en 3775 hm.

 

Dag 5

Woensdag 15 september, etappe 4: Bagneres de Luchon - Lorp Sentaraille (78 km, 1320 hm)


Vandaag weer een korte etappe na de zware dag van gisteren. Na een dramatisch ontbijt in het hotel, Hotel Alouette is voor fietsers geen aanrader, stappen we om half 10 weer op de fiets en rijden we over de brede D125 de eerste kilometers nagenoeg vlak naar Cierp-Gaud. Hier slaan we rechtsaf en pakken we de kleine weggetjes weer op. De Col de Menté begint in St. Beat meteen stevig, zo'n 7 kilometer tegen 9 %, de laatste kilometers zijn iets vlakker en slingeren met een aantal haarspeldbochten tot de top op 1349 m. Na de afdaling krijgen we direct de Col de Portet d'Aspet, bekend van het overlijden van Fabio Casartelli in 1995. De klim is slechts 4,4 km maar wel 9,7 % gemiddeld. Normaal zet ik tijdens de beklimming geen voet op aan grond (da
n ben ik 'af') maar voor het monument van Casartelli maken we allemaal een uitzondering (de rest heeft die tic van mij al lang overgenomen). Na wat fotootjes stoempen we de laatste kilometers tot de top en dalen we tot in het dorpje Port d'Aspet waar we op een bijzondere manier lunchen. De eigenaar doet de bediening, is tevens de kok en schotelt ons een aantal gerechten uit de regio voor. Zelfgemaakte paté, brood met ham en aardappeltjes met entrecote. Heerlijk en veel voor weinig. Na de afdaling rijden we kop over kop in een goed geolied treintje tot aan Lorp Sentaraille. Totaal 78 km en 1320 hm. Ter ontspanning een paar uur aan het zwembad van het hotel gelegen terwijl onze begeleiders nog een stuk gaan fietsen. 's Avonds in het hotel, tijdens een prima diner, onderwijs gekregen van Rob over de techniek en tactiek van het 'treintje rijden'.

Totaal: 78 km en 1320 hm.







                     Col de Portet d’ Aspet

 
Dag 7
Vrijdag 17 september: Mijanes - Canet Plage (145 km, 1665 hm)

Vandaag de laatste fietsdag, op papier een vrij gemakkelijke etappe met 2 colletjes en dan een lange uitloop naar de Middellandse Zee. We vertrekken om 9.30 uur in de laaghangende bewolking en krijgen meteen een fantastische afdaling, het restant van de Pailheres; binnen een paar honderd meter gaat het alweer boven de 70 per uur. Door de Gorges de St. Georges gaat het 20 km vals plat omlaag en genieten we van de ongekende natuurschoon. Hoe mooi kan het zijn, we raken er niet over uit hoe prachtig het hier is. We verlaten de D118 om ons op te maken voor de laatste serieuze klim van de week, de Col de Jau (1506 m). Besloten wordt om deze klim met z'n allen omhoog te fietsen; geen demarrages, geen hanengedrag. Onderweg wordt er gezellig gekeuveld en gefilmd en fietsen we in het tempo van Rob omhoog. We komen niemand tegen behalve schapen en wat honden. We gunnen Rob in de eindsprint de overwinning, dit heeft onze diesel verdiend. De afdaling gaat weer op het scherpst van de snede tot Prades, waar we gaan lunchen. Niemand heeft haast want we zijn er bijna en dus wordt er uitgebreid gegeten. De moraal na de lunch is ver te zoeken, te veel gegeten of geen zin meer ? Toch moeten we bij de eerste onbeduidende col, de D35 na Eus, weer flink op de pedalen. Niet omdat het zo steil is maar omdat er hanen in het peloton zijn ! Op de top zien we de Middellandse Zee, maar het is nog een flink eind. De route die volgt door de wijngaarden is prachtig, kleine kronkel weggetjes waar ongemerkt nog veel hoogtemeters worden gemaakt. Zo komen we op de top van de Col de la Bataille zonder dat we er erg in hebben. De laatste hoogtemeters, na de afdaling is en blijft het vlak. Dan volgt er een vervelend stuk langs St. Esteve en Perpignan waar we regelmatig moeten stoppen om de weg te vinden. Het is vrijdagmiddag en zitten midden in de spits waardoor het voor onze begeleiders ook lastig is om ons voor te blijven en de weg aan te geven. Het begint ook nog te regenen, jammer dat deze super week zo moet eindigen. Uiteindelijk bereiken we rond 17 uur Canet Plage, ons doel is bereikt! De één is euforisch, voor de ander is het eindpunt wat tegenvallend. Met de fiets het strand op en met z'n allen op de foto, uiteraard met de voeten in de zee. Vandaag toch nog 145 km op de teller en 1665 hm gemaakt. 's Avonds prima gegeten aan de boulevard en in de kroeg de verjaardag van Peter Paul gevierd. Een aantal gaan nog voor een nachtelijke plons de zee in en om 3.30 uur gaat letterlijk het licht uit. 
Wat een week, wat een weer, wat een route, wat een mannen. 

Totaal: 738 km / 15.585 hm. 

Jongens, bedankt ! 

Guus 

Mocht je geïnteresseerd zijn in de route, stuur me dan 
een mail dan krijg je de uitgeschreven Word versie.
Pyreneeen_2010_files/Col%20de%20Jau.gifPyreneeen_2010_files/Col%20de%20la%20Bataille.gifmailto:g.vonk@glazenkamp.net?subject=guusopdefietsshapeimage_11_link_0shapeimage_11_link_1shapeimage_11_link_2


Dag 6

Donderdag 16 september: Lorp Sentaraille - Mijanes (134 km, 3105 hm)


Na een stevig ontbijt, in het keurige hotel Horizon 117, vertrekken we
iets voor 9 voor de gevreesde 5e fietsdag. Met name de Port de Pailheres, dit jaar nog in de Tour, doet één ieder vooraf toch enig schrik aanjagen. De temperatuur is goed maar het is zwaar bewolkt. Het eerste stuk over de D618 is druk en we moeten achter elkaar rijden. Al snel gaat het tempo omhoog en rijden we in een perfect treintje, de theorie van Rob werpt meteen z'n vruchten af, door de Gorges de Ribaoute naar Massat. Daar beginnen we aan de beklimming van de Col de Port. Na een rustige start gaat het tempo omhoog en brandt de strijd los. Alfred wakkert het vuurtje aan maar moet het zelf bezuren, maar ook Pascal moet diep gaan. Guus stijgt met stip naar plaats 2 achter Walter. Rob, Ron en Gert zijn verstandig en fietsen in hun eigen tempo omhoog. Na de afdaling verlaten we in Tarascon we de grote weg en nemen we de parallelweg D20 via Bombas. Rustig, stil, prachtig en goed voor toch een flink aantal hoogtemeters. Bij gebrek aan een restaurant besluiten we om te lunchen in de berm, cola met muffins, druiven, bananen en mueslirepen. Na deze alternatieve lunch koersen we verder over dit prachtige weggetje en komen we door mooie kleine dorpjes. Op de Col de Marmare gaat het spel weer op de wagen. De klim van 11 km stijgt met 4-5% en er wordt flink gestreden tussen Walter, Pascal, Alfred en Guus alsof de hoofdprijs op de top ligt te w
achten. Rob, Ron en Gert geloven het wel, zij fietsen in eigen tempo omhoog. Pascal is de dupe van de strijd ('jullie zijn niet wijs') en eindigt achter zijn coll
ega Alfred en baalt. Walter en Guus staan al triomfantelijk te wachten. Na de inspanning en de lol maken we ons op voor de schrik van de dag, de Col de Pailheres. In plaats van rustig te beginnen gaat het vanaf het begin weer volle bak. Alfred is de klos in een korte afdaling en het gat dat ontstaat maakt hij niet meer goed. Walter is weg en zien we op de top pas terug. Onderweg is het flink afzien, de klim is er één van de buitencategorie en dat is te merken. Pascal en Guus fietsen tot halverwege samen en eerstgenoemde moet dan passen en moet op het laatste stuk alle zeilen bijzetten om Alfred voor te blijven.De top ligt net boven de 2000 m en het uitzicht is prachtig, jammer dat de zon zich niet laat zien vandaag. De afdaling is spectaculair met bovenin veel korte haarspeldbochten en gaat daarna door een prachtige vallei. Het hotel in Mijanes, waar we op voorhand weinig verdusie in hadden, blijkt prima. Iedereen krijgt een ruime kamer voor zich en 's avonds kookt de madame een prima pasta speciaal voor ons. Chapeau ! De totalen na deze strijdlustige dag: 134 km en 3105 hm.







       Alfred                     Walter                         Guus                           Gert                        Ron                         Pascal                        Rob

 

Guus Vonk

(klik op de col voor het profiel)

Filmpje

HOME    REISVERSLAGEN    PROFIELEN    COLS    BEKLIMMINGEN    FOTOALBUM    TECHNIEK    MEDISCH    BIKEFITTING    CONTACT